On Binlik Şiiri - Hikmet Öztürk

ON BİN’LİK

Çocukluk anılarımın
Mahcup esnafı
Gönlü zengin, vicdan onda
Ali Bakkal amca
Okmeydanı örnektepenin
Unutulmaz karakteri

Neleri özlemişiz meğer
Bugün olmayan neleri
Bir düğmeyle yanan lamba yerine
Şişede gaz yağı aldığımız
Kandil feneri

Pastahane bilmediğimiz günlerdi
Tatmamıştık daha çikolatayı
Damağımızdaki en güzel tat
Yirmibeş kuruşa
25 hayat şekeri

Acemi hırsızlığımın
İlk ahlak öğretmeni
Kendin say al
Cam kavanozdan
Yalnız iyi say
Bir kuruştur dedi
Herbirinin ederi

İlk kez şeytana uydum
Yirmialtı koydum kağıt külaha
Koyup yirmibeş kuruşu
Üzerine kasanın
Hayret sayacağı tuttu
Ayırdı bir kenara
O fazlalık şekeri

Gülerek baktı
Sonra kızarmış yüzüme
Matematiğin çok zayıfmış
İyi çalış dedi dersine
Koyarken külaha tüm şekerleri

Kazıdım bu ahlak dersini
O küçücük beynime
Bir hayali muska gibi
Astım boynuma
Ne zaman ikilemde kalsam
Ne zaman havuç gösterseler
O günden beri
Göz önümde canlanır
Ali bakkal amca
Ve bir elinde
O bir kuruşluk hayat şekeri

Ne hal bilir
Ne insan sarrafıydı
Ali bakkal amca
Kuruşla değer biçerdi
Kızdıklarına
Biçmezdi değer sevdiklerine
Onlar ki işçi, onlar ki küçük memur
Veresiye defterinin
Müdavimleri

Bir kızı doğmuştu o gün
Sevinçliydi
Hayalleri de varmış bilmiyordum
Araba çok uzaktı hepimize
Bilmezdik havuzlu villayla
Yelkenli tekneyi
Belki market açmaktı
Bir zengin semtinde istanbulun
Sermaye lazmdı on bin lira kadar
Oysa yoktu ki kızından başka
Ne bir sermayesi ne birikimi

Çok sevdiği de belliydi kızını
Çok değer verdiği de
Adını bilmiyordum
Hatırladığım şey
Kızından her bahsettiğinde
Söylediği şey di sadece
On bin’lik
İki elinin parmaklarıyla
Gururla gösterdiği

H.Ö Beykoz
Temmuz 2018