On beş sıkımlık canken Şiiri - Gencay Co ...

Nereden tanıyordum
Seni bilmiyorum
Sonbaharın yağmurundan
Kaçarken sığınmalık
Otobüs duraklarının yamacında
Gözüm takılmış olabilir miydi?
Belki evet
Belki hayır

Kapalı bir havada
Kaçamak İstanbul saatlerinde
Deniz kenarı bakımlı
Geçici özgürlük ve dinlenme saatlerinde
Tesadüfle gelen denklikte mi?
Belki evet
Belki hayır

Çocukluğumuzun isli izlerinde
Daha mutluyduk
Dalımızdan düşmeden
Gülüyorduk
Daha taş atanımız yoktu
Bir iki düş kayması oluyordu
O zamanlar daha düşleri
Yeni öğrenmediğimizden
Acısını da bilmiyorduk

On beş sıkımlık canken
Kırağı vuruyordu yüreğine
Salkım saçak
İç kan revan oluyordu
Ayaklar yere basmadan
Dünya üstüne basıyordu
Ağıyor muydun?
Belki evet
Belki hayır
Ama giden bir şeyler vardı
Eline yalandan oyuncaklar
Sudan masallar uyduruluyordu
Her yağmurda yeni masal
Tam üstüne vuruyordu
Nefes almak için
Hayallerden tünel yapıyor
Bahçesinde evcilik oynuyordun
Suçluğun bilincinde tabiat
Senden af diliyordu
Kırağıda bırakılan çocukluk
Narin bir yürek büyütüyordu
Yaşanacaklarım listesi uzarken
Bu kırağı kilitliyordu nefesini
Kendi özgürlüğünü arayan
Esir olarak büyümek zorunda olan
Yaşı küçük bir iç oluyordun

Sevme zamanlarında
Yıldırımlar çakıyordu beyninde
Tanıdık geliyordu tüm filmler
Sonu önceden belli oluyordu
Sonunu bilmediğin filmleri özlüyordun
İçinde küsülü hatıralar
Yüzüne bakan
Kızarmış yüzler oluyordu
Susuyorlardı
Heybetinin erken gelen olgunluğunun yanında
İçten dışa
Bir sevgili büyütüyordun yüreğinde
Ne adı belli
Nede tadı belli olan

On beş sıkımlık canken
Kırağı çarpması
Kaçak ömürlük yaralar
İzlerini bırakıyordu
Her gelen sonraki mevsime

Hangi mevsim gelse
Gönül hep kendi mevsimini özlüyordu
Hikayeni mevsimler yazarken
Son bölümü
Yüreğinle sen yazmak istiyordun.