On Altın Şiiri - Süleyman Eser

Sebepsiz saygılar saygısız şahıslara
Almış başını geçmiş Üsküdar’ı
Sıralanmış atletler göz önüne
Dizilmişler tezgahına tacirin
İç güzelliğimiz gizlenmiş
Kaplamış yüzümüzü irin
Hastalanmış mikroplarımız
Kendi yağında kavrularak
Kırarken şekli bozulsun nefsin
Var mı karın tokluğuna çalışmak
Aldığını vererek verenin eline
Bırak rekabet büyüsün
Bu gün uçarsın yarını düşünmeden
Yarın düş içinde düşersin derdine
Sırılsıklam aşıksın belli kendine
Ya olduğun gibi görün
Ya sömürge hakimine sürtün
Umursamadan beynindeki gelgitleri
Borç puştun geçtiyse eline
Koyun sürüsü yara yürüsün
Ölsün uzayın derinlikleri
Ölsün yıldızların serinlikleri
Varsın ölsün alemin gölgelikleri
Ben almazsam elime kendi kendimi
Borçtur ona ömrümün öz sermayesi
Beynimin manyetik dalgaları onun
Gözümün mercekleri onun
Kalbimin kapakçıkları da kapak olsun
Aklımın altınından da sorumlu
Toplamak için idari vergilerimi
Gelse on altıncı yurduma
On altıncının da altını sallanır koynunda
Ya boynumu vurur gün gelir
Ya Balat’ta çınlar kulaklarım
Halefim olan beni anmazsa
27.11.2006
-KTHY-