ON ALTI NİSAN
Bir Pazar sabahı erken saatler
Bir okul önünde titreşen
Umutla bekleyen acemi gönüller
Her nefeste yarılanan
On yıllık dostum sigaram
Soğuk geçen saatlerden sonra
Beni bana soran hasretim
Bir ağaçta bulmuştum yaslanacak
Sırtımdan vurulmayacak adar
Kar etmedi zaman
Kar etmedi uykusuzluk
Bir hayınlık var çözemediğim
Bu dost gülücükler ardında
Beni bana soruyor özlemim
Bunca dağı bunca yolu
Acıyı ekmeğe katık için mi aştım ben
Değer miydi demiyorum kendime
Öğrenmek için yaşıyoruz
Yaşadım öğrendim ama
Yine sırtımdan yine yüreğimden
17.4.89
Kayıt Tarihi : 6.7.2017 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!