On Adım Şiiri - Ömer Faruk Tel

bir sokak köşesinde
yerle bir yaşanmışlıklar
sol alttan beşinci kaburganda sızı
gözlerinde yaş, hafif telaş
hatırlamanın korkusundan.
uçurumda yeşeren duygularından
yeni yetme sürücü tavrınla
sıyrılmaya çalışıyorsun.

köşeyi döndükten sonra
yağmur sonrası
altyapısı zayıf şehrin sokakları gibi
göz çukurların,
göğsünde sönen ışıkların
hatta gökyüzünde
bulutların ardına gizlenen Ay'ın
nedeni bellidir, unutmamışsındır
ve hatırlamanın soluk yüzü
boy göstermiştir.
adımlarında tutarsızlık, yalpalama
acı ifadeyi saklaman
hızlıca kaçmak istersin,
üzerine yağan anılardan.

sıcaklığa bakir ellerinin arasında
tutup çakmağı,
yakıyorsun sigaranı.

uzun iç çekişlerin ardından
sokağın diğer ucuna dalıp,
"benden giderken başkalarına
attığın o on adım,
sonrası gökyüzü
kanatlanıp kaçtığın,
üzerinde yürüdüğün gökyüzü,
bu sokak."

zaman alır kendine gelmen,
zamanla izi kalır alışırsın, kendine gelme.
ne o gelecek, ne zaman geri
ne zaman geriye baksan şimdiyi unutup,
vurulursun bir sokak ortasında
kimsenin haberi olmaz.

gizle gözyaşlarını bilmesinler,
yorgunum dersin, ondan böyleyim.
gizlenirsin bir şeyler arkasına,
tıpkı o sokak köşesinde gizli anılar gibi.