Omzundan Yükü Kalkacak Türkülerin

kalkıp gidecekmiş gibi gözlerin
içinde hüzünlü bir bozlak yuvası
bir yalnızlığın içine tutunmuş gibi.. dağlar gibi

bana öyle bakma
bir yokuş düşüyor dizlerime
oysa haddini aşıp bir baksan
yüzünün unuttuğu bir gülümseme açacak dudaklarından
omzundan yükü kalkacak türkülerin
bir el azar azar tutunacak.. ellerinde güçlenecek
usulca fesleğen kokulu bir rüzgar geçecek saçlarından
Aspendos’ta müzikale dönüşecek sevda fısıltıları

yüreği baldıran yutmuş dağ çiçeği
sen sanırdım ben her şeyi
şimdi hangi denize baksam yaralarım dalgalanır
dağlar bile üşüdükten sonra
sen de damarlarıma bir şiir takıp
telaşını gözlerine almış yılkı atları gibi
kendine dört nala yalnızlıklar bulup gitme

Ağustos/2015/Antalya
Sıtkı Özkaya