Aşk kelebeği Şiiri - Nevzat Baloğlu

Bu sabah güneş
Penceremden odama girdi
Perdem saçların gibi havalandı
Kalbimde ki resmine dokundu
Ve içim hasretinle uyandı
Düşünüyorum ağlarken....
Her sabah nasıl uyanıyor!
Elbiselerini nasil giyiyor!
Kahvaltısını nasil yapiyor!
Nasıl işe gidiyor
Yolda hangi dolmuşa biniyor!
Kimler ona aşık olurcasına bakıyor!
Ne kadar yoruluyor kimlerle geziyor
Kimler üzüyor onu...
Kimler laf söylüyor kalbini kırıyor
Akşamları eve dönmek istiyormu!
Evinden nefret ediyormu mutlumu!
Evin önundeki bakkala uğruyormu!
Çocuğu varmı ona koşuyormu!
Eşi kollarını açıp sarılıyormu!
Sen yorulma diye !
Seni merdivenlerin başında...
Kucaklayıp çıkarıyormu sırtında
Sana süprüzler yapıyormu!
Ciçekler alıp karşılıyormu!
Karşına geçip seni dinliyormu!
Seni uyurken sabaha kadar izliyormu!
Saçlarını kokluyormu!
Seni seviyormu senin için ağlıyormu!
Senin saçlarını tarıyormu!
Saçlarından akan damlaları tutuyormu
Seni düsünüyorum!
Senin beni düşündüğünüde biliyorum!
Sadece düncelerimizde kalmış
Bir aşk hikayesi mutlu oluyorum
Bir de konuşmayan mesafelerde
Sensizliği hissediyormusun kalbinde
Gözyaşlarım eskidi ama sen eskimedin
Seni her köşede her noktada
Her nefes aldığımda
Gözümde ki gülüşünle
Dudaklarındaki dilin
Tenime sinmiş kokun gibi
İsminin kulaklarımda ki
Çınlaması gibi seni özlüyeceğim
Ölünce toz olana kadar
Toz olup kelebeklerle uçana kadar
Uçmayı başarabilirsem omuzuna
Konarım ve
Seni Seviyorum.....
Daima da seveceğim derim