Omuzlarıma Saplanan Gece

Yanlış anlaşılmaya müsait
yalnızlıkların olgun çatlakları
sarmalar durur yılan endişelerin
zührevi çığlıklarını
Keskin bıçağın görkemli ışıltısı
ortadan ikiye ayırır haykırışız fısıltıları

Suyu kirleten tenin sersem çırpınışlarında
savrulur rüzgâra sığınan korkunç saçlar
son bir bakış olur göz bebeklerinde
kafasını uzatan delirmiş sansar…

Hiç bilmediniz
bilemediniz
biriken kâbuslardaki toplu kıyımları
uğultular içinde kesilen solgun solukları
oradaydım…
bir adım daha atsam kendi adıma ihtilâl olurdu
ve ince bir kadeh gibi dağılırdı gece
umutlarımı dayadığım cılız omuzlarımda…