Omuzlarda taşınan Şiiri - Hüseyin Varyeter

Benim o omuzlarda taşınan!
Bir o yana bir bu yana sallanan.
Alan üç adım götürüyor,
Biliyorum ağırım da ondan…

Götürülüyorum gittiğim yoldan,
Oluyor arzum ben anlamadan.
Bir gün onlar da taşınacak!
Ben de zannetmiyordum geldi bu an.

Bazı esnaf oturmuş kapıdan bakıyor,
Bazısı tanımış hemen omzuna alıyor.
Bir o yana bir bu yana nasıl da sallanıyor,
Tabutum bu omuzlarda sallanan!

Ne de çabuk gittim ben bu yolu,
Anladım gelmiş ömrün sonu!
Eyvah az sonra kılınacak namazım,
İmdadım olsun amelim ile imanım…

Arkamdan tabi göz yaşları olacak,
Kimi gülecek kimi ağlayacak.
Hey sen arkadaş çok yoruldun,
Taşımayı ne olur biraz bırak…

İşte geldik cami göründü!
Sanırım son namazım ya akşam ya dündü.
Upuzun yol da ne çabuk yüründü?
Ne çabuk yaşandı ne çabuk ölündü!

Şimdi beni bıraktılar musallaya,
Gene başladı kimileri ağlamaya.
Kılın şu vaktin namazını!
Gömün de başlasın hoca talkım çağırmaya.

Derken kıldı cemaat vaktin namazını.
Ben beklerken çektim musallanın sefa ile cefasını!
Hazırlandılar kıldılar cenaze namazımı.
Hep bir ağızdan verdiler helâllıklarını…

Ben kondum cenaze arabasına,
Onlar da koştular arabalarına.
Gitmeye başladık bayırlar çıkıldı!
Derken gelindi şehir mezarlığına.

Onlar görmüyor beni bekliyor yatanlar.
Kimi el sallıyor kimi de ağlayanlar…
Ben arıyorum bizlerden birilerini!
Bakıyorum karşılayanlarda var mı annem ile babamlar?

Hazırlanmış çukura indirildim gürültülerle.
Daha konulmadı tahtalarım duyuluyor gülüşmeler de!
Olsun onlar da bir gün ölecek!
Gülecekse gülsünler eğlencelerde…

Tahtalarımın dizilmesi ne çabuk bitti.
Buz gibi suyu birisi döktü!
Toprak ta ne toprak hemen çekti.
Ta gözüme kadar indi su tanecikleri.

Şimdi okuyor hocalar sıra sıra duyuyorum.
Hem de kendi kendime okuyorum.
Kimler gelmiş ne yapıyor görüyorum.
Hadi bitirip gitsinler diye bakıyorum…

Bayramdan bayrama belki de hiç gelmeyecekler.
Ektilerse bitecek üzerimde çiçekler…
Belki unutacak belki hep anacaklar!
Ama bir gün onlar da gelecekler…

04Aralık2004
Cumartesi