hüznünü bekleyen ağaçlar
senin kadar yalnızlar
ve çevreleyip seni
yıllarca seninle yaşadılar..
bir kalem ve,
yalnızlığını götüren
sayfalar
durup durup karaladığın..
ve yağmurla kendini salıp
hayalin
yürümek sessizlikler içinde.
bir bankta,
başına yastık bir omuz
senin en mutlu düşlerin..
güneş,
seni görmek için
gökkuşağını uzatır
ve gamzeli gülüşün
uçuşur
ışık ve aşk dolu
yağmur olsam gerek
seni sevmenin yolu…
Mustafa kaya
19.11.2005 / kandilli
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 19.11.2005 00:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!