Omuz Şiiri - Nebi Ünler

OMUZ

Yaradana!
Yaradana vardır, bir can borcumuz
Batakhane güllerinde, yada!
Bu hayatta, bütün insanlar arasında,
Bulunmazmış, anladık;
Başımızı yasladığımızda şefkâtle okşayacak
Bir omuz.
Mecburen ve çaresiz sığınıyorum,
Yaradana.

Çare değil,
Söndürmüyor içimdeki yangını
Sigaram, içtiğim içkiler ve su.
Belki öbür dünya da bulurum, umudu kaldı sadece,
Bundan da, emin değilim doğrusu.
Eğil boynum, hadi, Mevla'ya
Hiç bir yaratılmış Yaradana
Uzak değil.

Bir .....?..........
Bir Kütahya
Dolaşıyorum, hayallerimde, düşlerimde, yetmiyor.
Ayağımda paslı bir pranga oldu, baba ocağım
Adana

Tayin diyorum,
Nakil diyorum
Hiç olmazsa çokcukların isteği olsun
Baba! Neredesin? diyor Yağmur Orkun'um
Cebim boş, umutlarım tükendi
Kalmadı farkı, maphushaneden, tımarhaneden
Boş duvarları evimin.
İki yada üç günde, bir iki saatliğine uğruyor bana
Sabaha kadar arayıp bulamadığım uykum,
Keşke hiç... Keşke bir daha uyanmasam
Diyorum.

Ah! keşke, bir omuz
Ayperi'nin şefkati,
Seviyorum seni lan Adanalı deyişi
Onu hatırladıkça
Bakıyorum,
Yılgın Yağmur'un aynasında gördüğüm çökmüş,
Omuz.

Adana, 23.08.07 Yılgın Yağmur