Ömürlük Şiir Şiiri - Ramazan Sağdıç

ÖMÜRLÜK ŞİİR

Yokluğunda içmişken aşk denilen bu zehri,
Hasretin kursağımı boğarsa unuturum.
Ateşe verseler de yaşadığım bu şehri,
Yangınıma gözyaşın yağarsa unuturum.

Kopsun o gün kıyamet desen ki unut beni,
Şikayet ne haddime istemem avut beni.
Versem son nefesimi gamzende uyut beni,
Tenin bir kez tenime değerse unuturum.

Benden şüphe etmesin içindeki sezgiler,
Dilden dile anlatsın aşkımızı ezgiler.
Bana senden hatıra yüzümdeki çizgiler,
Yıllar kahrı sırtıma yığarsa unuturum.

Yasak olsa yaklaşmak cennetin kıyısına,
Vazgeçemem atsalar Yusuf’un kuyusuna.
Dayansınlar namluyu anlımın çatısına,
Bedenim bir mezara sığarsa unuturum.

Şu koskoca kainat bir tek ikimize dar,
Yalan dünya döndükçe unutamam seni yar.
Bilmem ki şu gönlümde kaç şiirlik ömrün var,
Güneş bir gün batıdan doğarsa unuturum.

RAMAZAN SAĞDIÇ
09/10/2023