Buğulu camlara adını yazmayı,
Ve onu kalp içine almayı çok özledim.
Adımın yanında güzel duran adın,
Gidiverdi bir sabah ansızın.
Ne anılarım kaldı,
Ne de o siyah, uzun saçların.
Ne o kahve gözlerin kaldı,
Ne de can alıcı bakışların.
Artık unuttun rüyalarıma girmeyi,
Tamamen bir yabancısın şimdi.
Olmasa çay ve sigara paketi,
Seni düşünmemek imkansız gibi.
Oysa yeminler etmiştin,
Hiç bırakmayacaktın ellerimi.
Başka bir kalp,
Çalamayacaktı kalbini.
Biliyor musun, sana borçluyum,
Gözlerimdeki bu yeşil seli.
Buğulu camlara adını yazmayı,
Ve onu kalp içine almayı çok özledim.
Silindi hayatımdan koskoca bir mazi.
Sen de el oldun, herkes gibi.
İsmini tekrarlamıyorum,
Ezberimdeki bir şarkı misali.
Boynu bükük bırakıp şimdi şiirleri,
Gidişinin üstünden yıllar geçti.
Ne sen anladın bendeki derdi,
Ne de zaman bir çare verdi.
Yapayalnız günlerimi,
Gözyaşı dolu gecelerimi,
Bir gün biter mi sandın?
Eğer öyleyse yanıldın.
Çünkü ben seni bir gecelik değil,
Bir ömürlük sevdim.
Ve camların buğusuna adını yazmayı,
Onu da kalp içine almayı çok özledim.
Yusuf Bozkurt Ünsüz Bir Şair
Kayıt Tarihi : 15.3.2024 22:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!