Ömürgül Şiiri - Canan Özanaç

Soğuk gecelerde, zoraki ısınmak için var gücümle sarıldığım yorgandan
Dalgınlıkla çıkan ayağımın, ranzanın buz gibi demirlerine değdiğinde
İrkilerek "anne" demistim
Refleksmiş...!
İlk öğrendiğim sözcük değildir heralde
Zaten bilmiyorum, ilk ne söyledim
İlk dişim ne zaman çıktı?
İlk ağlayışımı kim duymuştur acaba?
Ya ilk gülüş?
İlk adım,
İlk hastalanmam,
İlk okumam-yazmam,
İlk doğum günüm....
Hiç dogum günüm olmadı aslında
12 ayın hangisi
Hangi günü ya da saati?
Bi doğum günüm olmasını çok isterdim küçükken
Pastamın mumlarını üflemek
Üflerken hiç sesini duymadığım
Yüzünü görmediğim bir anne-baba dilemek.
Sahi gerçekleşmesi ne imkansız bir dilekmiş.
Boşluğun avucuna düşmek böyle bişey..
Yetimhanenin arka bahçesine
Tam penceremden görülebilecek bi yere yerleştirdim şu iki taş parçasını
Avuç içi kadar toprak yığınının üzerine
Ellerim kadar bi toprağa sığdırdım anne-baba hayalini
Sığınacak bir liman arıyor demek ki insan..
Burada ortak paydada toplanmış bir sürü kardeşim var
Hayat denilen pastadan
Hepimizin kaderine aynı pay düsmüş.
Hepimiz bayramlarda ziyarete gelenlerin getirdiği oyuncakları alıyoruz koynumuza
Düşünce birbirimizin dizini öptük yıllarca
Merhem olduk, rüya olduk, düş olduk.
Baharlarda uçuramadığımız uçurtmaların kuyruğu diye
Saçlarımızdan tutunduk bulutlara..
İste böyle...
Böyle böyle doldurduk zaman tasımızı.
Büyüdük
Aşık oldum,
Sevdim sevildim..
İyi çocuk Sedat
Adın dedi,
Adın ne güzel Ömürgül...
Kimin koyduğunu bile bilmediğim adım...
Benimle evlenmek istediğini söyledi geçen gün, yuvamız olsun dedi..
Ben bilmem ki, "yuva" nasıl bişeydi...?
Çiçek çikolata almış,
"Kahve yapmayı bilir misin? " dedi...
Düşündüm bir an,
Nereden bileyim
Sabah kahvaltılarında
Erkenden masaya koşarsan yetiştiğin bir bardak açık çay
İkinci bardağı bile görmemişken,
Kokusunu bile bilmediğim kahve
Nasıl yapıldığını nerden bilebilirim..
Kahveyi geçtim de,
Çiçekli çikolatalı bi genci kimin karşısına çıkaracağım
Onu bilemedim..
İki avuç toprakla iki taş parçasının karşısında mı misafir ağırlayacağım?

Benim adım Ömürgül...
Kim neden koydu bilmiyorum
Belki de ağlayan bir ömrün, gülmesini dilemiştir
Kimbilir...
Ömür, artık bana gül...