dip dalgasını yiyen kayıkçı
tövbe eder balık tutmamaya
lâkin acısı geçince
unutur sözünü
başlar yeniden balık tutmaya
yine eski heycanla atar ağını
bekler, ümitlidir
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
ama bu sefer fena çuvallar
göz göze gelirler bu eski dostlar
sıvışmak vaktidir iyice batmadan
kadim dosta bir bir atarlar kazık
takılan ağlara sazandır!
yazık! …
Tebrikler.... güzel anlatım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta