Ömürdeki Sonbahar Şiiri - Asuman Soydan

Sarı iklim vakti bu, çil çil olmuş yapraklar
Yüreğimin üstünde geziyor esrik rüzgar
Yok artık kavak yeli, ılık meltem ve bahar
Tarümar bahçe gibi ömürdeki sonbahar

Ne çiçek var ne böcek sırlara kadem basmış
Yılmış yorulmuş yıllar duvara elek asmış
Kuş bile uçamıyor kanat kırık aşk bitmiş
Bekleyişler beyhude meşkler bahara hasmış

Gözyaşına bakmıyor sanki elinde neşter
Saçıma düşen aklar ölüme dikkat çeker
Anlaşılan odur ki; bu mevsimin kalbi yok
Sonun göründü diye acımaz tehdit eder

Kar misali eriyor ömre biçilen zaman
Kervana takıldılar anılar elvan elvan
Dönmüyorlar geriye memnunlar ki durumdan
Bir selam gelse bari bana çocukluğumdan

Asuman Soydan Atasayar