Ömür yolu .. Şiiri - Ayşe Zeyrek

​Yüce dağlar başı, tozar dururdum,
Sazım telin inlet, coşar vururdum,
Enginler hayalim, yazar dururdum,
Bilmez idim ömür, geçer bu yollar.

​Pınarlar nehirler, aktım çağladım,
Gâh ağlar gâh güldüm, yara bağladım,
Gönül heybem dertli, onu dağladım,
Su misali akıp git, geçen o yıllar.

​Zeytin dalı gölgesi, durdum dinlendim,
Dünyanın çarkına, nice bilendim,
Harman oldum sanki, tekrar elendim,
Hasret sardı dört bir, gurbetçi kollar.

​Ne o ateş, hiddet, kaldı geride,
Akıl erdi hayra, hem de o şerre,
Sözüm pişti,doydu, vardım bir ere,
Meyve yüklü eğil, toprağa dallar.

Ayşe vardım sırra, derya oldum ben,
Damla iken umman, sevda oldum ben,
Baki kalan seda, feda oldum ben,
Dosttan dosta miras, yazdığım yollar...

Ayşe Zeyrek
İzmir