Ankara garında,
Şehrin hızına inat
Yavaş adımlarla gelen
Hareket vaktini bekliyordum
Nefesi kesen sıcaklığın
Hâkimiyetine aldırmadan
Süslü vagonlarla bakışmaya başladım
Yalnızlık şehrine giden
Bilindik notalarını sunacak trenin
Endamlı hareketsiz
Duruşuna selam verdim.
Karşısına oturmuş
Çayımı yudumlarken
Üzüntülerimi ekmek arasına koyup
Gülümsüyordum
Neden mi?
Ben ona muhtaç
O, varlığımın farkında bile değil
Telaşsız ve rahat...
Vakit geldiğinde
Mutluluğumu cüzdanıma
Gönlümü
Bir aşk çiçeğinde solmaya bırakıp
Boğucu trafiğin olmadığı raylarda
Ömür yolculuğuna başladım..
Kayıt Tarihi : 15.3.2010 09:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir gibi şiir..tebrik ediyor,saygılar sunuyorum..
+10 puan
Ankara Garında;
Avuçlarıma yalnızlığımı sıkıştırıp,
Sadece beni sevdiğime götürmemeye yeminli,
Demir yığınlarına baktım.
Ve yine demirden meddet umdum bir an,
El salla/yanım bile yokken ardımdan...
TÜM YORUMLAR (5)