Bitmek üzreydi bir gün daha,
Gün geceye dönüyordu.
Ve ben mutluluğu ararken,
Hüzün limanına demirlemiş
Buluyordum kendimi.
Sen en sevdiği oyuncağı elinden alınan çocuğun acısını bilir misin?
Ya döktüğü gözyaşlarını? O masum gözyaşlarını...
İşte ben, ardından öyle gözyaşı döktüm.
Senin ardından...
Peki sen, bir kumarbazın umudunu bilir misin?
Nasıl anlatılır ki sevgi,
Aşk dersin,güzellik yada mutluluk.
Sonra o gelir aklına,
Diğerleri anlamını yitirir, tek başına.
Çünkü,
Sisli bir akşamdı.
Demir alıyorduk geceden.
Umuda doğruydu yolculuğumuz.
Çoktan payımızı almıştık.
Acılardan,hüzünden,kederden.
Keşke yorgun olmasaydım hayat.
O zaman hakkını vererek yaşardım inan.
İnan hiç korkmazdım hata yapmaktan.
Çıkarır atardım,bütün umutsuzluklarımı,hayal kırıklıklarımı.
Düştükçe, yıkıldıkça daha inatla kalkardım yerden.
Ve mutsuzluk sözcüğünü çıkarırdım tümüyle lugatımdan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!