Ömür Yarısı Şiiri - Mustafa Özke

　
ömrünün yarısı çalışmakla geçti
yarısı otobüslerde uyuklamakla
aslında hata yaptı
işyerine uzak bir ev kiralamakla
　
ne yapsın parası yoktu adamın
ne babasından kalmıştı bir maaş
ne annesi getirmişti bir tabak aş
her zaman içini dökerdi dostlarına
alın terim üç kuruş etmiyor arkadaş
　
doya doya yatmadı pazarları
yarısı çocukları avutmakla geçti
yarısı evde pirinç ayıklamakla
kahır dolu geceleri de biterdi
zengin olacağı günü sayıklamakla
　
sabahın köründe kalkardı yatağından
yoksulluğun çanları çalardı kapısını
kaportası örselenmiş yüreği ile açardı
özgürlük tadında en çok sevdiği
sokakta eli cebinde yürümek kadardı

koca dünyada bir dikili ağacı olmadı
ömrünün yarısı ev aramakla geçti
yarısı eski eşyalarını taşımakla
ki belki en büyük hatasını yaptı
kendisi gibi herkesi dost sanmakla