Ömür Treni Şiiri - Çiğdem Çakır

Ne çok ta mutlu insan konuşuyor etrafımda,
Maske mi gerçek mi bilmem ama yüzlerinde yürek zaferi,
Ne bir kaygı ne de soğuk rüzgâr görmemişler sanki,
Bense boşa geçmiş yılların muhabbetindeyim,
Noktasını bulmamış ne büyük savaş var üzerimde,
Nerede kaldı çocukluğuma ait güler yüzüm?
Geciktim binmek istediğim ömür trenine
Hâlbuki engin yolculuk dermanım olacaktı,
Ağaçlar, taşlar ve mor dağlarda daha ne büyük aşkı keşfedecektim,
Savuracaktım gözyaşlarımı bir yana,
Deniz ve berrak nehir kumru şeklini alacaktı gökyüzünde
Ve dostluğunu gösterecekti yollarımda,
Ah geciktim binmek istediğim o asil trene,
Sevgilime kavuşacaktım dantelli bulutlarda,
Şimdi meçhul dumana sarılıp ta yatıyorum döşekte,
Solmuş çiçeklerin çığlıklarıyla uyanıyorum her sabah,
Selamı kutsal ve de narin o yağmur prensim nerede?

(İstanbul / 12 Ağustos 2009)

Çiğdem Çakır
Kayıt Tarihi : 4.9.2009 13:48:00