Ömür Törpüsü Şiiri - Ercan Keskin

Boşluğa düşer gibi oluyor insan birden,
Şiiri bırakıp uzaklaşınca kendinden ,
Kötüye gidiyorken bir şeyler eskisinden ;
Umut yarenlik edip tutmayınca elinden...

Deniz feneri gibi senden bana yansıyan,
Gelgeç hayatın saçma sapan derdinden uzak, Beklediğim sevda bu gözümü kamaştıran;
Ne tumturaklı cümle isterim ne de uyak.

Ne büyük ihtiyaçmış anlamak anlaşılmak:
Ekmek su özgürlükten sonra belki de önce,
Ne zormuş onlarsız yaşadığını sanmak,
Üstüne üstlük bir de aşk ateşi sönünce.

Gönül oyunu denir, katılmak mümkün değil!
Beyazın gizil rengi o ,sessizliğin sesi;
Benzerini arayan karşı konulmaz meyil,
Ancak terk eder canı ,verince son nefesi...

Bizi bizden alan ,bize boyut kazandıran,
İnanç ,umut ,hayalin zahiri görüntüsü,
Yaşama anlam veren ,ona sevinç katan;
Onsuz her şey karanlık ve de ömür törpüsü.