Ömür Törpüsü Şiiri - Hasan Özünal

Ömür Törpüsü…

Kim bilir kaç asırdı benim ömrüm;
Ucundan kıyısından,
Alan aldı, çalan çaldı,
Kim bilir bana ne kadarı kaldı.

Törpülendi
Aşındıkça aşındı ömrüm…

Sevgi hastalığı nüksetti,
Ömrümü en çok da sevgisizlik tüketti.

Vatanımı sevdim en çok.
Vatan sevgime balta vuran
Darbeler aldı ömrümün birazını.
Birazını satılmış yöneticiler,
Birazını kifayetsiz muhterisler,
Vurguncular, soyguncular
Ve sonra hortumcular…

Hayvan ve bitki neslini tüketenler,
Çevreyi acımazsızca kirletenler,
Medeniyet adına, sanayileşmek adına,
Doğayı katledenler…
Tesislerinde ömür törpüsü
Zehir dolu gıdalar üretenler…
Ömür kazanalım derken kaybettik.

Devlet aldı biraz.
Askerlik dedi aldı,
Yasa dedi aldı,
Kural dedi, yönetmelik dedi aldı,
Devletteki liyakatsiz kişiler var ya
En çok da onlar…

Birazını eş dost
Birazını hısım akraba
Sonra Ana /Baba
Evlatlara verdik bolca
Bir kısmını da götürdü
Sevgilim dediğim cıgara….

Yıl ile değil nefes ile biter elbet ömür,
Az da olsa teselli verir
Bitmeye yakınken…
Geliverir yeni bir ömür.
Elde var bir buçuk;
Elde kalan bir ömür,
Sayısı bilinmeyen,
Birkaç sayılı gün
Onlar da buçuk…

Dört elle sarılmak lazım
Elde kalan ömre,
Ve o sayısı bilinmeyen
Birkaç sayılı güne…

Hasan ÖZÜNAL
Karaman - 2018