dünya kuyu, ben kepce,
kazip duruyorum iste.
kazdigim kuyu kendi kuyum,
farkinda degilim sadece...
aradigim sey hazine degerinde,
kaziyorum iste ASK diye diye...
cikiyor önüme yilan akrep fare,
ama yokki bu derde bi care.
kaza kaza vuslata erdim,
artik ASKA kavusmakti tek derdim.
kaza kaza meger ömrümü kazmisim,
ASKI araya araya hergün ölüme yaklasmisim.
ömür gitti ölüm geldi, kazdigim kuyu mezar oldu bitti...
Kayıt Tarihi : 5.8.2009 19:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurguel Ocak](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/05/omur-torpusu-24.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!