..Ömür telvesi... Şiiri - Hatice Kelleli

Arkamızı döndük hayata...
Koştuk hayat yokuşunda soluk soluğa

Önce ufacık birer bebek anlatamayan....
Sonra toz pembe birer çocuk....
Anlayışsız bakıp anlamlar kuran...
Masum birer çocuk büyüme hevesinde...
Özentiler içinde sırtımızı dönüp,,,
Zamanın derin yoluna saptık...
Karşı çıkmalar, heyecanlar...
Tecrübesiz birer yürek olduk...
Hatalara daldık...
Hayatın kaosuna daldık....
Günün işlerine daldık...
Zamanı kaybettik önce...
Çocukluğumuzu....
Gençliğimizi kaybettik....
Büyümenin telaşına kapılıp kaybettik yolumuzu....
Dönüşü olmayan bir yolun engebeli zaman aşımlarını tattık önce...
İlk kez aşık olduk...
Zamanın umursamazlığına bürünüp...
Sözlerimizi kaybettik...
Sevdiklerimizi kaybettik....
Dostluğu öğrendik
Aşkı öğrendik...
Sevgiyi öğrendik....
Yıkılıp yıkılıp yeniden başlamayı öğrendik...
Yaşamanın ızdıraplı tellerine takıp geçliğimizi
Adım adım uzaklaştık...
Darbeler aldık yüreğimize.
Kazanmanın zafer dolu haykırışlarını...
Kaybetmenin hazin bakışlarını...
Hayat çizgisinin akışlarını yaşadık hep,
Ömrümüzü büyümenin hicranlı akışına bıraktık...
Acılar yaşandı...
Kahkahalar atıldı...
Doğumla başlayan hayatlar...
Ölümle kaybedilen canlar
Neleri esip geçtik hayatımızda...
Zaman nasılda esip geçti...
Küçücük bir fidan olduk...
Kırılgan taptaze bir fidan...
Yüzümüzü güneşe döndük.....
Adım adım büyüdük...
Ufak bir ağaç olduk...
Çiçek açtık yaprak döktük....
Karlar düştü üzerimize,
Rüzgarla savruldu dallarımız...
Yağmurlar yağdı toprağımıza...
Bir çizgiye başladık
Attığımız her adım yaşam oldu...
Yol bu....
Hayat yolu,,,
İnce bir çizgiden oluşan binbir çeşit yol bu...
Yolda, hayatta bir çizgiden ibaretti
Yaşadığımız her an ömrümüzdü
Kader çizgimizi oluşturdu...
Yaptığımı her iş davranışımızdı;
insanların kalbinde bir çizgi oluşturdu.
Yaşadığımız her olay tecrübeydi..
yüzümüzde bir çizgi oluşturdu
Gördüğümüz bildiğimiz herşey ibretti
aklımızda bir çizgi oluşturdu..
Bu çizgilerin tamamı hayat yolunu oluşturdu..
Şimdi kabuk bağlamış yaşlı bir ağacız.....
Taptaze ömürden elimizde kalanlarsa;
Acılar. yokluklar....
Vicdanın derin izleri...
Oluşturduğumuz çizginin şekli kalan bize...
Yüzümüzdeki çizgiler...
Hafızalarda saklı kalanlar..
ömür telvesi işte...
Elimizde kalan tebessümün ağlamaklı bakışlar işte