Ömür sermayesi Şiiri - Yusuf Şeker

Ömür Sermayesi

Siyahken beyaza döndü saçların,
Gurbetten gurbete göçüp giderken.
Yıpranmış el, ayak, göz ve kasların,
Ömür denen sermayemiz biterken.

Çileli geçer ömrün, boşu boşuna,
Balı zehir eder gurbet, katar aşına.
Ak düşürür her gün kara kaşına,
Ömür denen sermayemiz biterken.

Nice insan gördüm, yanışı nice,
Hâli perişan olmuş, hayatı gece.
Görmüyor gözleri feri gidince,
Ömür denen sermayemiz biterken.

Yan ey gönül, halden hâle girince,
Şu gençliğin bir gün sonu gelince,
Yollar uzar, yorgun argın gidince,
Ömür denen sermayemiz biterken.

İçten yanış her türlü işi halleder,
Bir duadır, bin musibeti defeder.
O nefes ki her daim Hakk’ı zikreder,
Ömür denen sermayemiz biterken.

Gün doğar, gün batar, iz bırakır zaman,
Dostluklar, anılar sarar her yan.
Kalan tek miras, kalpteki iman,
Ömür denen sermayemiz biterken.

         Yusuf seker