Ömür-ölüm / Nesir Şiiri - Taş İskele

Ömrü ve ölümü ben,
İçi boş çemberden öğrendim anne…
Miladı merkezden, miadı ne kadar
Uzak olursa olsun ömrün,
Çevreninin çapa oranı akıl dışı,
İrrasyonel sabit,
ölümdü anne…

Dokuz yüz atmış dokuz yıl yaşayan Metuşelah’ın da,
Kırkı çıkmayan isimsiz bebeğin hayat çemberenin de,
Ömrüne oranı değişmiyor anne…
Ölüm…

Her ölüm gençtir deyişini anladım anne.
*

Ölüm akıl dışı,
Gerisi gönül işi…
*

Anlamazdım,
Ölmeyecek miyiz deyişime,
Öleceğiz oğul,
Lâkin bir murdar,
Bir de mısmıl ölmek var deyişini…

Anladım anne,
anladım,
Milattan ne kadar uzaklaşırsa miadı ömrün,
Ak sayfanın rengi,
Kömür karası…

*
Yüreğimi yüreğinle keselesem,
Çıkmıyor asfalt dökülmüş yolumun makyajlı münafık kirleri anne.
Bu neydi,
Her koyunun kendi bacağından asılması mı?

Hiçbir şeyin sebepsiz olmayacağına güzellemen ile
Yürüyorum,
O güzelim patikalarda sapkınlık ile

Güzellerin,
Güzelliklere sebep olduğunu yaşadım.
Bu çağda kimlerle tanıştım,
Sapaklarda…

Mesela bir kadın tanıdım.
Okumak ve yazmakla hayatı ıskaladığımı anlattı bana.
Yaşamak gerek dedi.
Ben de okuduğum beylik sözlerden söyledim ona.
Mesela,
Carpe diem ey güzel dedim.

Beni bu çağda okuyup, tanıyamadığım Taptuk Emre ile tanıştırdı.
Yunus’un sorusuna verdiği cevap kaç cilt oldu zihnimde bilemezsin.
Yine tekrardayım anne,
Bilmem ki kaçıncı tekrar..
Neydi o soru-cevap anne,
-Nereden gelip, nereye gidersin Derviş,
-Yoldan gelir yola giderim.

Nere/den gelip, nere/ye gidersin?
Bu önemli mi,
Nere/de olduğumuzun farkında olmadıktan sonra…

Kaç tur atarsan at iç boş çemberinde,
Dünya kaç tur daha atar ki kendi çevresinde…
Yol/dan, yol/da, yol/a…

Yoldan yola giderken,
Bu yolda,
Aşk olsun anne,
Aşk olsun...

Sütünü helal et…