Zaman denen ateşte çıra gibi yanarken
Kül olup sonsuzlukta savrulursun, hayal et
Azrail kucağında ölümsüzüm sanırken
Yarım nefes uzakta gelmez sandığın ebet
Boşa geçiyor zaman, eriyor ömür mumu
Hayatın avucunda varlığından habersiz
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta