Geri çağrılan seneler, dostluklar
Kışa dönüş yapmış güneşin ışığında
Unutturur yeni çaresizlikleri.
Kıvrandıran bir eski zaman fırtınası
Yalnızlığın ötesindeki akılları dağıtır.
İner ve çıkar ya gözkapakları aynı gözde,
Öyle kaybolur bazen dünyada insan
İnsanın bakışları...
Tatlı bir dut kurusu veya tuzlu antep fıstığı
Dar kilimlerde çamlara yaslananları çağırır.
Uzun emelleri işleyen bir tığ
Derin duyguları, kısacık renklere sığdırır.
Nazik bir kadın yüreğinden
Acı hikayelerin tam ortasına buzlu camdan bakılır.
İyi ve kötü yeniden yeniden yazılır.
Gelip aramasın çocuklar
Gülen ve sallanan ağaç dallarını
Kaçıyorsa namertten kaçmıştır bütün süslü kuşlar
Ağlamışsa da yaralıysa da
Hep benzer avcıların hoyratlığından
Öyle vuruluyor bazen bu dünyada insan
İnsanın bakışları...
2021
Kayıt Tarihi : 1.4.2023 21:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!