Sürgün acılar koyunu arıyor insanlar
Ceplerinde özü alınmış bir tutam aşk
Örseli baharlar ekip umudun ovalarına
Suskun bir nidayla kaygılara sarılıyorlar
Yüreğimden taşan isyanın kollarında yalnızlık
Hangi yangının külüdür seni bana özleten!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta