Ömür Kağıdı Şiiri - Ömür Yılmaz

Sen sessizliğimin sesi,
Sen yüreğime tane tane
Yağan kar tanesi.
Ben bir ömür kağıdıyım
Sen yaz sen sil beni!
Gönül bahçemin solmayan
Kurumayan tek gülü çiçeği.
Küt kütlerimin tek sebebi.
Yaşama sevincim
Tek gerçek sevgilim!
Ömrümü uğrunda
Düşünmeden,sorgulamadan
Feda ettiğim.
Ve sen sen sen...!
Her gördüğümde
Adımı unutturan,
Beni başka başka
Alemlere çeken
O masum,o asil kadın!
Sanki,sanki soluğumla
Dalga geçiyor duruşun,bakışın...
Deli divane ediyor beni
Bitmez tükenmez bu aşkın!
Yürek neye uğradığını
Anlamadı bir an.
O çok şaşkın.
Ben şimdi yine, yine
Salya sümük ağlarım.
Kimseye zararım dokunmaz,
Hep kendimedir ziyanım.
Öyle eskisi kadar
Herkesle de pek konuşmuyorum.
İçine kapanık,aşık bir adamım.
Kim bilir,
Bakarsın biri çıkar gelir...
Belki olur
Elimden,gözümden
Ve hatta yüreğimden tutanım...