Ömür Harcamak Şiiri - Ergül Nalbant

ÖMÜR HARCAMAK

Madem geldik, o vakit gereğini yapalım.
İkinci bir şans yok ki,
Yeniden başlayalım.
Herkes ölmeye mahkûm,
Nasıl yaşarsak yaşayalım.
Bu ölüm gerçeğini şimdi yok mu sayalım.

Ne gerek var bu hırsa,
Bunca yersiz çabaya,
Karun’un serveti de gitmedi mi heba’ya.
Kaç paralık bu dünya, değer mi ki bir ömrü,
Bu kadar şuursuzca,
Ahmakça harcamaya?

Yıllarca köle olduk, nefsin arzularına.
İbret olmaz mı bize, koyulanlar mezara.
Hep fazla, daha fazla,
Diyerek doyumsuzca,
Rızkı verene değil, taptık dünya malına.
Kaç paralık bu dünya, değer mi ki bir ömrü,
Böylesine arsızca,
Aptalca harcamaya?

Sorgulamaz dünyaya ne için geldiğini,
Çıkarı için insan, harcar en sevdiğini.
Oysa ihtiyacımız var, önce insan olmaya,
Ve de birbirimize, sımsıkı sarılmaya.
Söylesene ey Ergül,
Üç kuruşluk dünyaya, değer mi ki bir ömrü,
Bu kadar onursuzca,
Alçakça harcamaya?

Şiir: Ergül Nalbant - 26.10.2025 - 02:40