Ömür Fidanları Şiiri - Z. Naz Ergun

Bana kısa adımlarını bağışla,
Öpüşlerinden ziyade...
Gözlerim yokluk zamanlarının nöbetinde,
Salise uzaklığına yazdım gök gürültülerimi,
İçimde bitmeyen bahat oldun.
Yalana yazdım şiirlerimi,
İhanete nokta koydum.
Bencil oldum.
Gözyaşlarımla ördüm tacımı,
Başıma koydum.
Sürüldüm şehrimden adımlarım süretinde,
Bastığım yerler de kan gülleri ağladı.
Sen aşk oldun oysa,
Oysa, aşk yoktu gözlerimin nemin de.
Sana koşmak yıldızlara dokunmaktı.
Hiç bir gece bana gözlerindeki esareti veremezdi sevgili,
Ağıtlarım vardı güneşin yüzünde,
Bana gülüşlerini bağışla özleminden ziyade...
Sen aşksın ey yar,
Şehrimi ateşe ver,
Kapat bütün lambaları,
Suçluların idam edildiği mahkemelerde yargıla beni.
Suçum senden salise mutluluk çalmaksa,
Cezam kıyamet günlerine çevrilsin.
Şimdi alabilirsin adımlarını,
Özlemini de salabilirsin,
Gider adım düşlere ben ağlarım.
Uçurumum avuçlarında olsun,
Yokluğunun günahlarına bunu da yazar,
Sana salarım ömür fidanlarımı...