Ömür Duvarı Şiiri - Fikri Avşar 2

      ÖMÜR DUVARI
Her gün bir taş düşüyor,ömür duvarından.
Saçlardaki aklar gibi ,
yüzündeki kırışıklıklarda artıyor
birer ikişer.
Günler geceleri kovalıyor.
Akrebi yelkovan.
Akıp gidiyor zaman.

Dizler yokuş çıkmıyor artık.
Dişler raflarda.
Kulağa gelmediği önemli değil;
Asıl katlanılamayan,dinlenmeyen laflarda.
O zaman bir kenara çekil gönül,
tecrübelerin sana kalsın.
Geriden gelenler de yanlışı,doğruyu
deneyip yanılarak öğrensin.Akıllansın.

Zaten hayatta bu değil mi?
Sonsuza dek bir savaş...
Önce hayeller kurarsın.
Ardından uğraşta uğraş.

Önce emekleyecek sonra yürüyeceksin.
Nasıl durulacak bilmem,
ayakta duracaksın.
Sevgililerin olacak,
"Her çiçekten bal misali.
Birinde karar kılarsın,taktiri ilahi.
Çoluk çocuk,torun torba.
Derken geliyorsun sona.
Sonu zorba...

Yollar bastonsuz yürünmüyor,
Dil takılıyor sözcüklere
anlamlı cümleler kurulamıyor,
Nesneler merceksiz görülemiyor.

Şeker,tansiyon,kollestrol.
Dur gitme dedem sakin ol.
Diyenlerinde azalınca sonun da.
Bitiyorsun yavaş yavaş.
Kaybediliyor yaşamla savaş.

Gözün meleklerden Azrail'i arıyor.
Dilin çevirmişse son nefeste şahadeti.
İnşallah sonsuzlukta bulacaksın,
beklediğin o cenneti.
                                     25.07.2018
                                     Fikri Avşar