Yavaş yavaş çökerken gecenin karanlığı
Şu kuytu köşelerde umutlar bile yalnız
Ve bitmeye başlarken günün hükümranlığı
Bir sevda daha biter gönüllerde zamansız.
Bir bilsen gönlümde ki hüznü, kederi, gamı
Ömrümün son baharı son günün son akşamı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var