Ömür Denen Bir Yaprak Şiiri - Tarık Torun

Dökülür birer birer ömür denen bir yaprak
İster özgür isterse köle akıbet kara toprak
Hazan çöker bağrına ey vah! Desen ne yazar
Dev misali bekleyen ağzını açmış mezar
Daha dün bir çocuktun annenin kucağında
Hay ve huy ile geçtin sabırlar ocağından
O gül benzin sararıp dökülüp kuruyarak
Şimdi kasıma döndü ömür denen bir yaprak

Şu kısacık ömründe ne kış ne bahar gördün
O Kör nefsin uğruna hangi defterler dürdün
Hala anlamadın mı kelebek ömrü kısa
Her günün bir telaşla keder üzüntü tasa
Hep yarını düşündün günlerin heba ettin
Geride ne bırakıp neleri alıp gittin
Mevsimlerin tükendi ne kış kaldı ne bahar
Döküldü birer birer ömür denen bir yaprak

Gel ey divane gönül! Oturup düşününelim
İyilikle yaşamı emreder aklıselim
Yaptığın her eylemin seni geride anar
İnsanoğlu öyle ki ölmeyecekmiş sanır
Artık geriye dönmez her geçen bir saniye
Elbet ölümü tatmak nasiptir her faniye
Heyhat! Geriye gelmez o günleri aramak
Tükendi birer birer ömür denen bir yaprak

10.11.2019