Ömür Dedikleri Şiiri - Kemal Doğanay

Altmış yıldır bu hayatın içinde,
Koşuyorum koşuyorum yoruldum.
Hep kendime sordum neden niçinde,
Şaşıyorum şaşıyorum yoruldum.

Geceyi gündüze kattım çalıştım
Zorluklara göğüs gerdim alıştım
Adam diye kimler ile yarıştım,
Taşıyorum taşıyorum yoruldum.

Ne güzeller sevdim kaşı karaydı
Yüzleri gülerken kalbi yaraydı
Yaşadığı yerler sanki saraydı,
Aşıyorum aşıyorum yoruldum.

Hayat kitabını kırk yıl okudum
Gönül tezgahında çile dokudum
Aranılan yerde ben de yokudum,
Işıyorum ışıyorum yoruldum.

DOĞANAY’ım dedim bahtı karalı
Hayatı çok güzel gönlü yaralı
Başka yerden sanma kendi buralı,
Yaşıyorum yaşıyorum yoruldum.

Kemal DOĞANAY