Güneşin ilk ışıklarında,
sabah ezanı okunuyor.
Taa uzaklardan...Derinlerden...
Maziyi hatırlatıyorum birden,
geçmişi düşündürüyor.
Kah çocukluğumun cami avlusu telaşları,
kah gençliğimin tabulu sevdası.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Şiiriniz güzel...tebrikler Kerra hatun
bazı çizgiler belirir ömrümüzde; :
kimi kalın, kimi ince,
kimi silik, kimi belirgince.
çizgilere takılıp kalmak,
hayattan haz almamak,
yorgun, bitkin, umutsuz,
küskün, dargın, şuursuz...
böyle gitmez, gitmemeli,
hayat candır, heyecandır,
soluk, silik devam etmemeli...
Kazım Öztürk
yüreğinize sağlık.üzülerek okudum.allah rahmet eylesin.
müzehher
bir an...
hiç yaşanmamış gibi gelip geçen yıllar...
saygılar yüreğinize...
Sabah ezanı ile uyanmalıyız aslında bizler ne kutlu bir musikidir o yürekleri namaza çağıran.Ömür ahlarla vahlarla bir şekilde geçecek vede bizler göçüp gideceğiz.Bizden öncekilerde böyle yaşayıp gitmedimi.Kalan hoş bir sada mademki bizde ona çabalayalım yeter.Saygılarımla ümüt güngör
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta