Ömür Dediğin Şiiri - Beyza Nur Yöndem

Yapraklar eksiliyor takvimlerden birer birer,
Saatin tik takları duyuluyor derinlerden,
Düşünüyorum...
Daha ne kadar yaşayacağım ki ben?
Ömrümden dakikalar eksilirken...
Planlar yapıyor, hedefler koyuyorum kendime
Ama,
Hangi biri gerçekleşebilir ki kısacık hayatımda?
Zaman o denli hızlı geçiyor ki,
Aklım almıyor kimi zaman da.
"Nasıl? " diyorum. "Bu kadar çabuk, nasıl? "
Sorularım cevapsız kalıyor.
Anlayamıyorum,
Anlatamıyorum...
Göz açıp kapayıncaya kadar geçip gidecek olan hayatımın
Ne zaman biteceğini bilmiyorum.
Belki son saniyelerindeyim.
Belki de uzun yıllar var önümde.
Yaşayacak mutluluklar, hüzünler vardır belki de.
Ya da...
Birkaç yıl kalmıştır,
Birkaç ay...
Birkaç hafta...
Bilemiyorum.

Belki de kurduğum hayaller gerçek olacaktır bir süre sonra.
O hayalleri yaşayacağımdır bir gün.
Fakat belki de o günleri göremeyeceğim.
Şu kısacık hayat,
Yaratan'ın bana biçtiği ömür,
Yetmeyecektir o hayalleri yaşamaya.
Belki yaşasam da gerçekleşmeyecek olan düşlerim vardır.
Hiçbir zaman tadamayacağım sevinçler...
Beni üzecek kederleri yaşamayacağım belki de,
Bazı insanlarla bu hayatta hiç karşılaşmayacak da olabilirim,
Hiç ayrılmayacak da.
Bilemem.
Ben bunu bilemem.
Ama geçen her dakika,
Kısacık ömrümden eksiliyor,
Takvimden alınan her yaprak,
Akıp geçen zamandan gidiyor.
Evet, bir şeyler bitiyor, başka şeyler başlıyor.
Ve evet,
Tüm hayatların bir başlangıcı,
Bir de sonu oluyor...