Ömür Dediğin Şiiri - Hakan Gezik

Yorulmadın mı hâlâ?
Koşup durmaktan bıkmadın mı?
Haydi çocuk, gelsene bana.
Bilyeler, gazoz kapakları, bisikletler...
Söylemen yeterli,
Hepsini vereceğim sana.

Haydi gir içeriye,
Kapat kapıları, yıka ellerini,
Geç sofraya, gülümse.
Sana söyleyeceklerim vardı,
Yıllar var ki içimde birikmiş.

Usanmadın mı hâlâ?
Doymadın mı oyuna?
Bir ayağın uzandığın eşikte,
Bir ayağın göremediği o yolda.

Bilyeler, balonlar, gazoz kapakları,
Rengarenk arabalar, uçurtmalar...
Söylemen yeterliydi oysa,
Hepsi senin için.
Yıllar var ki birikmiş içimde,
Hüzünler hep sana meyledermiş.

Haydi hayat, gir içeriye,
Tut sıkıca elinden ömrün.
Hava soğuk mu soğuk,
Kar yağdı yağacak.
Sobada yanan meşeler
Henüz alev almış,
Isıtmaya başlamamış odayı.

Yorulmadın mı sahi koşmaktan?
Bak iyiden iyiye de karardı ortalık.
Hava soğuk mu soğuk...
Elliyi aştı, geçmez dediğin ömür,
Bak işte hâlâ haşarı bir çocuk.
Bir ayağı burada,
Bir ayağı karşı kaldırımda.