Ömür Dediğin Şiiri - İsmet Alagöz

ÖMÜR DEDİĞİN

Gün olur, bel bükülür; cemre düşer bedene
Sözün geçmez olur, bağlarsın bir nedene
Düşmanın dost, dostun düşman olur
Sonu üç noktaymış, ömür dediğin...

Acıya gark olsan da gülüp geçmekmiş
Bir sağa, bir sola selam vermekmiş
Doğrulduğunu sanıp, yere çökmekmiş
Çömeldin mi biter, ömür dediğin

Sana düğün bayramsa, bana yas değil
Sana esiyorsa, bana yel değil
Canını acıtanlar, inan el değil
Film gibi geçiyor, ömür dediğin...

Doğarken ağlayıp, yaşarken gülmek
Öleceğini bilip, dünyayı sevmek
Tezat değil ki ölmeden ölmek
Dünyaya göz kırpmakmış, ömür dediğin...

Gökten üç elma düştü gönlüne
Kimse hükmedemez, Onun ilmine
Rücu edeceksin hep kaderine
Masal mı gerçek mi, ömür dediğin...

Niceler geldi geçti, bu diyardan
Dönen olmadı, ebedi istirahattan
Herkes tadacak ki bu memattan
Bir varmış, bir yokmuş ömür dediğin...

İsmet Alagöz