Ömür Dediğin Şiiri - Zeki Günay

Dünyaya gelirsin, ana rahminden,
Sen doğmadan, selam gelir Rabbinden.
Sual olunmaz, Rabbin hikmetinden,
Çabuk gelip geçer, ömür dediğin.

Çarşafa sarıp, verirler anaya,
Ana şükür eder, yüce mevlaya.
Bebek konulur, sallanan deryaya,
Çabuk gelip geçer, ömür dediğin.

Ana gece gündüz, evlada bakar,
Ananın nennisi, yürekler yakar.
Uykusuz bir halde ayağa kalkar,
Çabuk gelip geçer, ömür dediğin.

Bebek büyür gelir sekiz yaşına,
Her türlü acılar, gelir başına.
Baba ölür düşer, gözün yaşına,
Çabuk gelip geçer, ömür dediğin.

Ana bakamaz yavrusu yuvada,
Avucunu açmış, kalbi duada.
Evladı acılar çeker odada,
Çabuk gelip geçer, ömür dediğin.

Dayak işkenceler, gitmez başından,
Acıları süzülür gözyaşından.
Anasızlık taşı, yarar başından,
Çabuk gelip geçer, ömür dediğin.

Çocuk büyür gelir, on dört yaşına,
Ana ölür, bak isimsiz taşına.
Çocuk ağlar gelmez, kabir başına,
Çabuk gelip geçer, ömür dediğin.

On altı yaşında, düşer sokağa,
Avucuna alır, bakar toprağa.
Yatacak evi yok, bakar sokağa,
Çabuk gelip geçer, ömür dediğin.

Koldan ayağından bağlarlar onun,
Kendi kendine der nedir bu sonun.
Der ki? göster nedir Hakk doğru yolun,
Çabuk gelip geçer, ömür dediğin.

Ey kul Zeki on dokuzda muratı,
Asma artık güldür, yüzdeki suratı.
Cehennemin keskin ince sıratı,
Çabuk gelip geçer, ömür dediğin.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY