Ömür Dediğin Şiiri - Sevda Doğan Karakaş

Şairin dilinde bitmiyor sözü
Geceye erince, ışıyor yüzü
Bilinmeze düştü sönmüyor özü
Ağlaya ağlaya göllere döndük

O tatlı dillerin "lâl midir senin"
Gülistana sığmaz "gül müdür tenin"
Üç beşe satılan " kul mudur canın"
Döne döne meczup kullara döndük

Yüreğim çarmıhta, feryat figan da
Dile düşmez her şey, ömür ziyanda
Sevip saydıklarım nerde o anda
Yakıla yakıla, küllere döndük

Yetişesin aklım,kalbim kaçıyor
Gönül cenge düşmüş sevgi saçıyor
Yabancı bağ banda güller açıyor
Sararıp solarak güllere döndük

Olmaz hiç yalanım sözüm senettir
Şu devri alemde her şey sanattır
Kalbe yol sorulmaz,o ki kanattır
Susuz ıssız kurak çöllere döndük

Hakka gidiyoruz, yüreğim pişer
Şiir yürekli de toprağa düşer
Göz de yaş dilde ah,o hakka koşar
Doğamadan ölen, döllere döndük