Ömür Dediğin Şiiri - Ahmet Tınmaz

Kuru laf misali ha vardır ha yoktur,
Harman da düvendir ömür dediğin.
Urbası astarsız insana yüktür,
Canlıya gülendir ömür dediğin.

Yaşamın düzeni özden sevilir,
Öz veri güvence içinden gelir.
Akıbet tecelli sonunu bilir,
Yaşamı övendir ömür dediğin.

Zamanı basaktır çıktıkça çıkar,
Her basak ümittir atiye bakar.
Demini yaşarken ruhunu sıkar,
Tavrını görendir ömür dediğin.

Basaklar gahi uzun gahi karışık,
Her ümit dalgalı yanar bir ışık.
Kıymeti bilinmez karma karışık,
Ağlarken güvendir ömür dediğin.

Her günü bir devrim umudu ular,
Akışı her yana durulmaz sular.
Baharın ardından yaprağı solar,
Bir mevsim ölendir ömür dediğin.

Varlığı bir rüya yalancı ihsan,
Emeği boş olur güvenle sarsan,
Enin de sonunda yorulan insan,
Demini sürendir ömür dediğin.

DAMAD’ı sarmalı olduğu gibi,
Vakitsiz boşalır doğduğu gibi.
Bitirir yaşamı doğduğu gibi,
Bir serüvendir ömür dediğin.