Ömür dediğin Şiiri - Tuncay Akdeniz

Ey gönül bu dünya fanidir fani
Ayı günü yıldır ömür dediğin
Başına yıkılır demi devran'i
Bir nefeslik yeldir ömür dediğin

Yaratılmış kulsun akıl erisin
Zâhir'de yok olsan ruhu dirisin
Mutlak hakikatın ebet yeri sin
Bir seferlik yoldur ömür dediğin

Yaradan var diye sarıl imana
Çok firavun yenik düştü zamana
Nuh gibi gemini bağla limana
Tufanı bir saldır ömür dediğin

Rahmet nimetini yaymış yaradan
Nice zengin fakir göçtü buradan
Kim abat olmuş ki puldan paradan
Ateş ile küldür ömür dediğin

İftira riyadan koru dilini
Tövbe et dua'ya kaldır elini
Cahil meclisinden ayır yolunu
Acı tatlı dildir ömür dediğin

Yunus gibi hakka bağla özünü
Aşkın ateşiyle yandır közünü
Her iki cihanda güldür yüzünü
Ulvi bir hâldir ömür dediğin

Kul Tuncay baktıkça aklım şaşıyor
İnsanlar toprağa insan taşyor
Dalından yapraklar birbir düşüyor
Açıp solan güldür ömür dediğin