Ömür Dediğimiz Bence Dört Mevsim

ÖMÜR DEDİĞİMİZ BENCE DÖRT MEVSİM

Ömür dediğimiz bence dört mevsim,
Kırka kadar sürer ilkbahar ve yaz,
Yirmilere kadar gür çıkar sesin,
Karışır bu yaşta siyahla beyaz.

Yirmilerden sonra renkler durulur,
Deli gönül bir ahuya vurulur,
Düğün, dernek başlar yuva kurulur,
Çocuklar uyuyor sessiz ol biraz.

Çoluk, çocuk büyür, kırka gireriz,
İşimiz ters gitse, hemen küseriz,
“Emekli olsak da kurtulsak” deriz,
Emekli de olsak sürer itiraz.

Yaz bitmiştir artık, sürecek güz’ler,
Saçlar kar bulutu, kırışık yüzler,
Ufacık tümsek’le yorulur diz’ler,
Meltem yeli bile ona bir ayaz.

Hastalıkta artık o bir şampiyon,
Ya kalp, ya şeker, ya da tansiyon,
Şeker yok, yağ yasak, tuzsuz porsiyon,
Ayak toprak çeker, sebildir maraz.

Kara kış’la artar, bedende fire,
Bıkar isteğinden doktor, hemşire,
Memduh tüm ömrünü dökmüş şiire,
Yapıyor sadece GÜLOŞ’ UNA naz