Ömür Bahçemde Şiiri - Eylem Karabulut

Sokaklarına bile alışamadığım şehirde
Gönlüm dağlanıyor yine her gece
Beklerim umudu yar gelecekse
Hayalle meyalle düşe döndüm ben

Kadehlere kadeh ekledim durdum
Kendimi duvardan duvara vurdum
Meylerin yağmuruyla sucuk su oldum
Gözlerden akan yaşa döndüm ben

Baharınla çiçek açtı dallarım benim
Ömür bahçemde nasıl gizlerim
Sensizliğim tek yoksulluğumdur derim
Yüreğim baharken kışa döndüm ben

Dağları iğne deliğinden geçirdim
Ömrüme ömür diye seni ekledim
Vicdanına kor ateş değsin isterim
Aşkınla meşkinle boşa döndüm ben

Gönlümün sesiyle başladı ağrım
Yeri göğü deldi geçti çağrım
Ağlamaktan taş bastı bağrım
Yüreği ağlayan kuşa döndüm ben....

Şiir: Eylem Karabulut
Seslendiren: Nuran Üçer

şiirlerim noter tasdiklidir

***************************************************************************************
Dost yüreklerden....

Gönül sevmiş artık ne gelir elden
Hece olmuş adın düşmez dilinden
Gayri kabuk tuttu gözüm selinden
Ağlayı ağlayı taşa döndüm ben.........MELAHAT TEMUR

Sevenler çile çekermiş acıyla yana yana
Sevdalara giden yolda her zaman inan
Kim derki benim içim gülüyor her*an
Severken yağmura fırtınaya döndüm ben..BAHRİ ÇELİK

Seni anınca ağrır sol yanım,
Bir tatlı söze kaynardı kanım,
Sana verecek tek kaldı canım,
Yüreği yaralı divane oldum ben….Erkan İnay