Ömür Aynası Şiiri - Mehmet Emci

Bu hayat tozpembe sürüp gitse de
Yaş ilerledikçe siyaha dönüyor bir bir
Ömür aynası hep tersini söylese de
Takvimden yapraklar düşüyor bir bir

Ak düşmüş saçıma da aldır mı yorum
Gurur yerlerde tutup kaldır mı yorum
Gönülde kopan fırtınaya aldırmıyorum
Her defasında yaprak döküyor bir bir

Kaç bahar geçti sayamadım kaç yaz
Düşündükçe buna yürek dayanmaz
Geçtik o yollardan artık dönüş olmaz
Her an yollarıma engel çıkıyor bir bir

Çok mu şey istedik kaldı kursağımızda
Hayallerimiz yıkıldı kaldık hep altında
Dost bilip can verdiğimiz insanlarda
Bir veda bile etmeden gidiyor bir bir

Şu dünyada yaşadığımız için mutluyuz
Sevgi yüreğimizde bundan umutluyuz
Terk edildik sanıyoruz ki biz suçluyuz
Öylece yalnız bırakıp gidiyorlar bir bir

Ömür tükendi artık kırk yaşlarındayım
Bana biçilen hayatın tam ortasındayım
Üç günlük dünyanın yani son günündeyim
Gözümün önünden günler geçiyor bir bir

Mehmet’im o evreyi ben çoktan kapattım
Farkındayım dönüşü olmayan yola saptım
Ömür aynasına son bir defa daha baktım
Sayfaları yırttım attım bu gün yine bir bir