Ebediyet ve ezeliyetin ortasında
Sıkışmışım ve küçüğüm yok denecek kadar
Karnımı doyuruyorum zaman sofrasında
Ömür denilen şey bir lokma yiyecek kadar
Bize ödünç verilen bilinç, gitti gidecek
Taşınacak bir gün geldiği yere usulca
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta