Ömrünün Sonunda Dul Garipleşti

Ozan Umut Suci
179

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Ömrünün Sonunda Dul Garipleşti

İnsanlara inancı hor gördüler.
Her gülüş altında sahte sevgiler.
Zalimlere yağdı bunca övgüler.
Ağız garipleşti dil garipleşti,

İyi niyet merdin belası oldu.
Sevgiler malzumun sillesi oldu.
İnsanlar insanın kölesi oldu.
Adam garipleşti kul garipleşti.

Borazan çalınır öten ötene.
Büyükler küçüyü yutan yutana.
Palavra çoğaldı atan atana.
Töre garipleşti yol garipleşti.

Atlar ağırlığı eşeye yükler.
Akbaba leş arar hergün av bekler.
Çiçekleri emer sivri sinekler.
Arı garipleşti bal garipleşti.

Beş yüz yilık çınar dalı budandı.
Çaliyi koparan yandı ha yandı.
Bülbülün yurduna baykuş dadandı.
Dikenler çoğaldı gül garipleşti.

Bilmem bu şarkılar ne verir bize.
Şiire benzemez kafye yok dize.
Hazır müzik çıktı lüzüm yok saza.
Ozan mızrap vurmaz tel garipleşti.

Tesedüfen geldik birden göz göze.
Ne erkeye benzer ne kadın kıza.
Birazcık başladık sohpete söze.
Dudaklar oynadı dil garipleşti.

Bir görevli vardı haylı kızmıştı.
İçip içip masasına sızmıştı.
İşim yapmaz oldu beni üzmüştü.
Beş yırmi verdim hal garipleşti.

Bir fiyaka çekmiş gelmiş geceye.
Kısmet için sık sık gider hocaya.
Yetmişinde gelin gitti kocaya.
Ömrünün sonunda dul garipleşti.

Ozan umut derki gönlüm o yarda.
Yar yardım ediyor kalmıyom darda.
Tusinami koptu okyanuslarda.
Derya garipleşti sel garipleşti

Ozan Umut Suci
Kayıt Tarihi : 11.1.2010 19:34:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ozan Umut Suci